Morele, amaretto i wanilia. Morelove ciąg dalszy.

Wychodzę wcześniej z pracy i nogi same mnie niosą na pobliski bazarek. Stragany uginają się pod ciężarem kolorowych warzyw i owoców. O! Znowu są truskawki. Ze zdziwieniem słyszę, że to nasze, krajowe - późniejsza odmiana, bardzo słodka.


Przechodzę obok nich ciągle się zastanawiając, czy nie wziąć choć pół kilograma, żeby zjeść w drodze do domu. Ostatecznie idę dalej. Zauważyłam w końcu stoisko z tym, czego szukam. Dzisiaj w duszy mi grają morele, dokładnie miłosny trójkąt z wanilią i amaretto w roli głównej... 

Konfitura morelowa z amaretto i wanilią

przepis własny

(na 400ml)

Składniki:

450g moreli (wypestkowanych)

3 łyżki cukru

6 łyżek wody

2 łyżki amaretto

1/2 laski wanilii

Przygotowanie:

Morele pokrójcie na mniejsze kawałki (ja każdą połówkę dzielę jeszcze na cztery).

W małym rondlu podgrzejcie wodę, dodajcie cukier, wyskrobane nożem nasionka i laskę wanilii, podgrzewajcie do momentu aż cukier się rozpuści. Dodajcie pokrojone morele i amaretto, gotujcie na małym ogniu przez 20 minut (co jakiś czas mieszajcie, żeby konfitura się nie przypaliła).

Po tym czasie wyciągnijcie laskę wanilii i przełóżcie gotową konfiturę do wyparzonych słoiczków, dokładnie zakręćcie i pasteryzujcie przez 10-15 minut. Odstawcie do ostygnięcia. 

Przechowujcie w ciemnym miejscu. Konfitura im dłużej "stoi", tym bardziej przechodzi smakiem migdałów  i wanilii. Smacznego!

Bucatini. Smażone pomidorki koktajlowe. W oczekiwaniu.

Zawisłam w OCZEKIWANIU.

Dwa dni temu zaczęłam ODLICZANIE - 16, 15, 14...

Zrobiłam listę potrzebnych rzeczy, co jakiś czas dopisuję coś nowego NIEZWYKLE istotnego. Zastanawiam się jak mogłam o tym zapomnieć, przecież to takie WAŻNE.

Otworzyłam walizkę i wrzucam do niej wszystkie rzeczy, które mogą mi się przydać.

Dwa dni przed URLOPem zrobię ostateczną selekcję.

Będę w niesamowitym miejscu, z cudownymi ludźmi.

I choć nie ma to nic wspólnego z kuchnią, to cieszę się jak dziecko.

***

W tym zakręconym okresie sięgam po szybkie makarony. Tym razem pomysł jest bardzo prosty. Sos ze smażonych pomidorków koktajlowych z dodatkiem czosnku i bazylii, klasyka. Do tego spaghetti z dziurką, bucatini. Pochylając się nad talerzem z parującym jeszcze makaronem czuję, że do takiego comfort food mogłabym się przyzwyczaić.

Miłego dnia!

Śliwki i korzenne przyprawy. Na zimę. Konfitura.

Konfiturowe love zawładnęło mną w tym tygodniu. Dziś będzie śliwkowe love. Choć uwielbiam powidła, to jednak trzydniowe smażenie mnie przeraża i czekam na słoiczki, które zrobi moja Mama :) Aby jednak nie polegać całkowicie na zapasach rodzicielki szukam sposobu na szybsze przetwory.

A skoro śliwka zawiera dużo pektyn odpowiedzialnych za zagęszczenie konfitury, to można popuścić wodze fantazji i wybierać dodatki. Otworzyłam pojemniki z ulubionymi przyprawami i zapachniało... goździkami, cynamonem i gałką muszkatołową. Dodatek wina* zapewnił tej konfiturze cudowny kolor, bo motywem przewodnim tej konfitury był zimowy grzaniec. Na długie  wieczory lub skryte w mroku poranki będzie idealna - aromatyczna i rozgrzewająca.

* użyłam półwytrawnego ze szczepu syrah, ale równie dobrze możecie użyć Waszego ulubionego. Pamiętajcie, że jeśli wybierzecie wino słodkie, wtedy trzeba ograniczyć ilość cukru.

Konfitura śliwkowa z korzennymi przyprawami
przepis własny
(na 500ml)

Składniki:

600g śliwek (wypestkowanych)

1/2 szklanki czerwonego wina

4 łyżki wody

6 łyżek brązowego cukru

4 goździki

3 ziarna ziela angielskiego

6 ziarenek pieprzu

2 szczypty cynamonu

1 szczypta startej gałki muszkatołowej

Przygotowanie:

Goździki, ziele angielskie i pieprz utrzyjcie dokładnie w moździerzu. Śliwki pokrójcie na mniejsze kawałki. Wrzućcie do dużego rondla, dodajcie wino, wodę, cukier, utarte w moździerzu przyprawy, cynamon i gałkę muszkatołową. Dokładnie wymieszajcie i gotujcie na małym ogniu przez 25 minut (nadmiar płynu powinien odparować), co jakiś czas mieszajcie, aby konfitura się nie przypaliła.

Po tym czasie przełóżcie do wyparzonych słoiczków, dokładnie zakręćcie i pasteryzujcie przez 10 minut. Możecie konfitury nie pasteryzować i przechowywać ją w lodówce do miesiąca. Smacznego!

Morele i białe wino. Tymianek i zielony pieprz. Lato w słoiczku zamknięte.

W szał przetworów wpadłam w ubiegłym roku po przeczytaniu dwóch postów (=>klik i =>klik). Po ich przeczytaniu popędziłam do kuchni i popełniłam dżem z rabarbaru i wiśni z dodatkiem wody różanej i kardamonu i... wpadłam jak śliwka w kompot (tak jak w pieczenie chleba). Po drodze latem był też dżem z cukinii z dodatkiem imbiru, cudownie rozgrzewający zimą. Teraz korzystam, że owoce są tak tanie i noszę pełne siatki do domu z pobliskiego bazarku. Wieczorami wpadam w słoiczkowe szaleństwo. Zimą będą jak znalazł do naleśników albo do słodkich bułeczek.

A Wy zamykacie lato w słoiczkach? 

Które owoce lubicie najbardziej przetwarzać?

Konfitura morelowa z zielonym pieprzem i tymiankiem (na białym winie)

przepis własny
(na 400ml)

Składniki:
450g moreli (wypestkowanych)
1/2 szklanki półwytrawnego białego wina (Waszego ulubionego)
1/4 szklanki wody
3 gałązki tymianku
1/2 łyżeczki zielonego pieprzu
3 goździki
4 łyżki brązowego cukru

Przygotowanie:

Morele pokrójcie na małe kawałki.

Do rondla wlejcie wino i wodę. Dodajcie tymianek, goździki, utarty w moździerzu zielony pieprz i cukier, gotujcie na małym ogniu do czasu, aż cukier się rozpuści. Dodajcie pokrojone morele. Gotujcie na małym ogniu przez 25 minut, aż nadmiar płynu odparuje, a owoce zaczną się rozpadać (co jakiś czas mieszajcie, żeby owoce się nie przypaliły). Wyciągnijcie gałązki tymianku i goździki. 

Przełóżcie gotową konfiturę do wyparzonych słoików. Pasteryzujcie przez 15 minut lub przechowujcie w lodówce (do miesiąca). Smacznego!

Przepis dodaję do akcji Karoliny Morelkowo Brzoskwiniowo 4:

 



 

Miłego dnia!

Kalafior i pomidory. Kurkuma i mleczko kokosowe. Curry.

Dawno już nie brałam udziału w akcjach wspólnego gotowania. Przez te kilka miesięcy grupa rozrosła się do kilkunastu osób. Im nas więcej, tym weselej, prawda? We wspólnym gotowaniu biorą udział oprócz mnie biorą udział: Maggie (organizatorka akcji), Pluskotka , Mirabelka, Paszczak i Bartoldzik.

W takich akcjach podoba mi się indywidualne podejście biorących w niej udział kucharzy/kucharek. Nasza indywidualność "wychodzi" najbardziej, gdy korzystamy z tego samego przepisu. Niby to samo danie, ale każdy pokazuje je inaczej. Tak jak mu w duszy gra. 

Tym razem przepis jest dowolny, ma tylko motyw przewodni - indyjskie curry warzywne. Całkiem przypadkowo udało mi się "podsłuchać" pogaduszki Malwi i Maggie. Pogoda za oknem była nie najlepsza. Szybka wyprawa na pobliski bazarek i wracam z dorodnym kalafiorem i mięsistymi pomidorami. W kuchni indyjskiej uwielbiam tą mnogość przypraw, która wszystkiemu co ją otacza nadaje orientalny smak. 

Jeśli szukacie alternatywy dla kalafiora z wody z bułką tartą, to ten przepis jest idealny dla Was. Polecam gorąco, zwłaszcza gdy lato przestaje być latem, a staje się jesienią...

Curry z kalafiorem i mlekiem kokosowym

oryginalny przepis pochodzi z książki "Kuchnia indyjska. Najlepsze przepisy" (s.344)

(na 4 porcje)

Składniki:

1 kalafior (średniej wielkości)

2 średnie pomidory

1 cebula

2 ząbki czosnku

1 zielona papryczka chilli

1 łyżeczka mielonej kurkumy

2 łyżki oleju słonecznikowego

1 łyżeczka curry

1/2 łyżeczki garam masali

400ml mleka kokosowego

1 kubek wody

1 łyżeczka brązowego cukru

1 łyżeczka przecieru z tamaryndowca

szczypta soli

Przygotowanie:

Kalafiora podzielcie na małe różyczki. Pomidory sparzcie wrzącą wodą, obierzcie ze skóry, usuńcie nasiona i pokrójcie na małe kawałki (około 1cm). 

Cebulę grubo pokrójcie, czosnek rozgniećcie nożem, a z chilli usuńcie nasiona. Wszystko wrzućcie do blendera, dodajcie kurkumę, curry i garam masala, dokładnie zmiksujcie. Powinniście otrzymać 4-5 łyżek pasty.

Na dużej patelni rozgrzejcie olej, dodajcie przygotowaną pastę i smażcie przez chwilę na małym ogniu, aby wydobyć aromat przypraw (uważajcie, żeby nie przypalić).

Różyczki kalafiora wrzucamy na patelnię i dokładnie (delikatnie) mieszamy, aby pokryły się przyprawami. Wlejcie mleko kokosowe i wodę, dodajcie przecier z tamaryndowca, cukier i szczyptę soli. Duście przez 5 minut. Potem dorzućcie pomidory i gotujcie jeszcze przez 2-3 minuty.

Podawajcie natychmiast, udekorowane liśćmi kolendry. Możecie podawać jako samodzielne danie lub z ryżem. Smacznego!

Przepis bierze udział w akcji Maggie Kuchnia indyjska.



Miłego wieczoru!

Beza i bita śmietana. Borówkowy Eton mess.

Jak szybko sobie poprawić humor, gdy w domu nie ma czekolady? Gdy ochota na coś słodkiego jest silniejsza niż rozsądek?

Przed obiadem przecież słodkiego nie wolno... tak przynajmniej mówiła Mama, gdy byłam dzieckiem :) Ale dziś nie sposób się oprzeć. W końcu zza chmur wychodzi słońce dając nadzieję na piękny weekend. Będzie grillowanie, będzie grzybobranie... Będzie się działo! Udanego weekendu, Kochani!

Borówkowy Eton mess

inspiracja ze strony nigella.com

(na 4 porcje)

Składniki:

4 kawowe bezy (wg tego przepisu)*

100g borówek

150ml schłodzonej śmietany kremówki (30%)

plus do dekoracji

gałązki werbeny cytrynowej**

* zamiast jednej dużej bezy przygotujcie 4 mniejsze (czas pieczenia, suszenia nie ulega zmianie)

** możecie zastąpić miętą

Przygotowanie:

Śmietanę ubijcie na sztywno. 

Każdą bezę pokruszcie do osobnego pucharka na lody (lub szklaneczki, w której będziecie serwować deser). Na bezy wyłóżcie po równo ubitą śmietanę. Na to wysypcie borówki. Wstawcie do lodówki na około 30 minut.

Podawajcie schłodzone, udekorowane listkami werbeny. Smacznego!

Pomidory i feta. Oliwa i wanilia. (Nie)codzienna sałatka.

Weekendy tego lata uciekają mi w zawrotnym tempie. Kursujemy z Połówkiem między Warszawą i Krakowem. Bynajmniej nie narzekam na tak aktywnie spędzony czas. A jednak... przydałoby się żeby doba miała co najmniej 36 godzin, albo weekend był dłuższy choć o jeden dzień.


Niestety czasu nie da się rozciągnąć... Dlatego w mojej kuchni ostatnio goszczą różnego rodzaju sałatki, duszone/grillowane warzywa i ciągle nie mogę się najeść pomidorami. W sierpniu są najlepsze. Korzystam więc bez umiaru z tej sezonowej szczodrości. Trochę tak, jakbym chciała najeść się nimi na zapas.

Dzisiaj proponuję Wam prostą sałatkę (jej przygotowanie nie zajmie Wam więcej niż 15 minut) z niecodzienną nutą wanilii. Podkręca ona smak pomidorów tak, że niemal uzależniają. Gdyby laski wanilii były bardziej przystępne cenowo, pewnie gościłaby na moim stole codzienne. 

Smacznego!

Czekoladowy spód. Krem pâtissière. Maliny i borówki. Letnia tarta.

Tegoroczne lato funduje nam niezłą karuzelę... Raz upał - najlepiej byłoby ubierać wtedy kostium kąpielowy. Wyobrażacie sobie jak wyglądałoby metro albo autobusy o poranku? Mogłoby być ciekawie.

Innym razem jest tak zimno, że ubieram polar, by móc zasiąść na balkonie i nie zmarznąć. Herbata wtedy zdecydowanie zbyt szybko stygnie...

Gdy taki wieczorny chłód powoli mnie dopada sięgam po coś słodkiego. W sukurs przychodzą mi różnorakie tarty owocowe, a odkąd odkryłam możliwość mrożenia gotowego ciasta, to są już na wyciągnięcie ręki. 

Warto wypróbować taką tartę, zwłaszcza że teraz sezon w pełni :)

Tarta z kremem pâtissière i letnimi owocami

przepis inspirowany "Truskawkowym lasem" Doroty

(na 1 blaszkę 12 x 26 cm)

Składniki:

na spód wg M. Roux:

220g mąki

30g kakao

100g masła

100g cukru pudru

mała szczypta soli

2 średnie jajka

na krem pâtissière:

4 żółtka

80g drobnego cukru

2 łyżki mąki ziemniaczanej

350ml mleka

kilka kropel esencji waniliowej

otarta skórka z limonki

plus 

masło do wysmarowania formy

borówki

maliny

otarta skórka z limonki

Przygotowanie:

Do miski przesiejcie mąkę i kakao, dodajcie sól i cukier, delikatnie wymieszajcie. Usypcie na blacie kopczyk, a w środku zróbcie dołek. Dodajcie pokrojone w kostkę masło i jajka, zagarniajcie mąkę do środka i zagniećcie elastyczne ciasto. Owińcie je folią spożywczą i wstawcie do zamrażalnika na 20 minut.

Wyciągnijcie ciasto z lodówki, rozwałkujcie i delikatnie przenieście do wysmarowanej masłem formy (lekko dociśnijcie, oderwijcie nadmiar ciasta). Spód nakłujcie widelcem. Wstawcie do lodówki na 10 minut. 

Rozgrzejcie piekarnik do 200 stopni (górna i dolna grzałka). 

Wyciągnijcie foremkę z ciastem z lodówki, wyłóżcie ją pergaminem, na który wysypiecie groch/fasolkę, aby dociążyć ciasto. Pieczcie przez 20 minut z obciążeniem, potem je usuńcie i dopiekajcie przez kolejne 10-15 minut. Odstawcie do ostygnięcia. 

W czasie jak ciasto się dopieka możecie zacząć przygotowywać krem, który wypełni tartę.

W rondlu doprowadźcie mleko (z esencją waniliową i skórką z limonki) do wrzenia i zdejmijcie z gazu (przelejcie przez sito, aby usunąć skórkę z limonki). Cukier utrzyjcie z żółtkami, dodajcie do mleka i dokładnie wymieszajcie. Wstawcie ponownie na gaz, lekko podgrzejcie. Dodajcie przesianą mąkę ziemniaczaną - cały czas mieszajcie, aby nie powstały grudki. Doprowadźcie do wrzenia, zdejmijcie z palnika. Odstawcie do lekkiego przestygnięcia. 

Masę przełóżcie na spód tarty, posypcie owocami i otartą skórką z limonki. Smacznego!

Winogrona i migdały. Ogórek i czosnek. Na ochłodę.

Gdy z nieba leje się żar, nie znam lepszego sposób na obiad jak różnego rodzaju chłodniki. Najczęściej robię chłodnik litewski z dużą ilością koperku i oczywiście jajkiem na twardo. Po ostatnim odkryciu pewnej francuskiej książki kucharskiej ślinię się na widok zdjęć, które w niej są... moim umysłem zawładnął chłodnik migdałowy z winogronami.

Wyszło delikatnie o wyczuwalnej nucie migdałowej, pysznie! Polecam, nie tylko na upalne popołudnia! 

Zerknijcie również na inne letnie zupy:
* klasyczne gazpacho
* zupa z pieczonej papryki i pomidorów (trójkolorowa)
* chłodnik ogórkowy
* kremowa pomidorowa z koperkiem
 

Zupa migdałowa z winogronami

przepis pochodzi z książki "Recevoir comme un chef" (s. 62)

(na 4 porcje)

Składniki:

150g obranych migdałów
1 mała kiść zielonych winogron (ok. 350g)
4 ogórki gruntowe (bez skórki)
1 ząbek czosnku
2 kromki białego chleba (bez skórki)
3 łyżki octu jabłkowego
100ml oliwy

zielony pieprz

sól

Przygotowanie:

Obierzcie ogórka ze skórki. Czosnek też. Winogrona umyjcie, przekrójcie je wzdłuż i usuńcie pestki.  Migdały, ogórka, czosnek i chleb wrzućcie do miksera. Dodajcie ocet, oliwę i doprawcie do smaku solą i pieprzem. Miksujcie do momentu, aż powstanie zupa będzie jednolita (bez grudek). Spróbujcie, jeśli jest to potrzebne dodajcie jeszcze sól i pieprz. Wstawcie do lodówki na godzinę.

Podawajcie schłodzone, udekorowane połówkami winogron, plasterkami ogórka i płatkami migdałowymi, oprószone zielonym pieprzem. Smacznego!

Cukinia i jabłka. Mięta i kozi ser. Mini pizza.

Czasem zdarzy mi się trafić (lub ktoś mi podsunie pod nos) taką książkę kucharską i w niej takie zdjęcia... że ślinianki zaczynają wariować. Nie ma znaczenia, że nie znam języka, w którym jest napisana :) Z pomocą przychodzi nieporadny pomocnik - google translator. Idealnie nie jest, ale sens przepisu załapuję. Kolejne słowa zapadają w pamięć i nie wymagają tłumaczenia, jak np. gousse d'ail (ząbek czosnku) czy beurre (masło). Siedzę wtedy wieczorami i zdanie po zdaniu tłumaczę przepisy. Zastanawiam się, co zrobić jako pierwsze? Potem przygotowuję listę, zakupy... i działam :)

Tym razem na pierwszy rzut poszły tarteletki na cieście francuskim z cukinią i jabłkiem. Ja postanowiłam zrobić je w formie mini pizz i wyszły wyśmienicie. Polecam!

Mini pizze z cukinią i jabłkiem

oryginalny przepis pochodzi z książki "Recevoir comme un chef" (s. 82)

(na 2 sztuki)

Składniki:

na ciasto:

165g mąki (około 1 i 1/4 szklanki)
1/2 szklanki ciepłego mleka
1 łyżeczka drożdży instant
1/4 łyżeczka soli
1/2 łyżki oliwy

na nadzienie:

1 cukinia

1 jabłko
sok z cytryny

garść liści mięty

50g koziego sera

25ml śmietany (22%)
1/4 łyżeczki zielonego pieprzu

plus:
1/2 łyżki brązowego cukru

oliwa

Przygotowanie:

Do miski przesiejcie mąkę, dodajcie sól i drożdże, dokładnie wymieszajcie. Dodajcie ciepłe mleko i oliwę. Wyróbcie gładkie i elastyczne ciasto. Odstawcie w ciepłe miejsce w naoliwionej misce do wyrośnięcia (na około 40 minut; ciasto powinno podwoić swoją objętość).

Obetnijcie końce cukinii, następnie pokrójcie w cienkie plasterki. Jabłko przekrójcie na pół i wyjmijcie gniazda nasienne. Pokrójcie je na cienkie plasterki (takie same jak cukinię), skropcie sokiem z cytryny. 

Miętę drobno posiekajcie, wymieszajcie ze śmietaną, serem i pieprzem.

Wyrośnięte ciasto odgazujcie i podzielcie na dwie części. Uformujcie dwa placki, ciasto wysmarujcie przygotowaną masą serową (po około jednej łyżce na placek). Rozdzielcie jabłka i cukinie (naprzemiennie). Skropcie oliwą i posypcie brązowym cukrem. Pieczcie przez 25 minut w temperaturze 175 stopni. Pieczcie, aż brzegi ciasta się zrumienią.

Podawajcie natychmiast. Smacznego!